در زیباترین ایستگاههای متروی جهان گشتی بزنید...

امروزه مترو بخشی از زندگی روزمره بسیاری از شهروندان شده است. در واقع، نبود آن بیشتر به چشم می‌آید؛ مخصوصا با ترافیک کشنده و آلودگی هوایی که با آن درگیر هستیم. اما چقدر زیبایی ایستگاه‌های مترو توجه شما را جلب کرده است؟ در این مطلب قصد داریم تعدادی از ایستگاه‌های دیدنی و تماشایی از سراسر جهان را به حضورتان معرفی کنیم. لطفا ما را همراهی کنید.

آیا تا به حال اصلا به طراحی فضای ایستگاه‌های مترو توجه کرده‌اید؟ شما چه نوع ایستگاهی را ترجیح می‌دهید، ایستگاهی ساده با معماری ابتدایی یا ایستگاهی سرشار از طرح و رنگ و نور است که بیشتر ذائقه هنری شما را تامین می‌کند؟
چمپ-دو-مارس (Champ-de-Mars)، مونترال، کانادا

این ایستگاه در 14 اکتبر 1966 و به عنوان بخشی از اولین شبکه مترو شهر مونترال افتتاح شد. این ایستگاه که در بخش قدیمی شهر و در ناحیه ویله ماری (Ville Mary) واقع شده، اکنون بخشی از مسیر حمل و نقل سریع‌السیر این شهر به حساب می‌آید. این ایستگاه مخصوصا در روزهای آفتابی جلوه بیشتری دارد، هنگامی که نور خورشید از میان پنجره‌های رنگ شده توسط مارسل فرون (Marcelle Ferron) نقاش، به درون ایستگاه نفوذ می‌کند. این اثر هنری جز شاهکارهای این خانم هنرمنز بوده و معروف‌ترین کار او به شمار می‌آید. در سال 1968 فرمانداری کبک این کار هنری را به عنوان کار تمثیلی برتر برای مترو انتخاب کرد.
ایستگاه بلوار فورموسا (Formosa Boulevard)، تایوان

این ایستگاه بیشتر به دلیل گنبد شیشه‌ای و سرگرم کننده‌اش به شهرت رسیده است. این، بزرگ‌ترین اثر نصب شده در مکان‌های عمومی در جهان بوده که از هزاران تکه شیشه رنگی ساخته شده است.

خالق این شاهکار نارسیسوس کواگلیاتا (Narcissus Quagliata) است که ساخت این گنبد را در مدت چهار سال به اتمام رساند. خود هنرمند شیشه‌های رنگی را از کشور آلمان خریداری کرده و برای نصب به تایوان حمل کرد. قطر این گنبد 30 متر بوده و در مجموع فضایی معادل 660 مترمربع را به خود اختصاص داده است. نقش و نگارهای روی گنبد تاریخچه حیات بشر را طی چهار مرحله نشان می‌دهد: آب که نشانه بطن زندگی است، خاک که معرف کامیابی و رشد است، نور که آفریننده روح بوده و آتش که نماد نابودی و تولد دوباره می‌باشد. تمام این اثر روی‌هم‌‌رفته پیام عشق و بردباری را به ذهن انسان متبادر می‌کنند.
ایستگاه مرکزی تی (T- Centralen Station)، استکهلم، سوئد

حرف تی در اینجا به طور اختصاری به واژه سوئدی تونل بانا (Tunnelbana) که به معنی زیرزمین یا ترن زیرزمینی است اشاره دارد. این ایستگاه، هسته مرکزی متروی استکهلم را تشکیل می‌دهد. اینجا جایی است که خطوط مختلف مترو به هم می‌رسند. به عبارت دیگر اینجا شلوغ‌ترین و پر رفت و آمدترین ایستگاه این شهر می‌باشد.
ایستگاه وست‌فریدهوف (Westfreidhof)، مونیخ، آلمان

سیستم متروی مونیخ در سال 1972 شروع به کار کرد ولی تنها در عرض مدت کوتاهی و به سرعت گسترش یافت. اکنون این سیستم با داشتن 98 ایستگاه در سراسر شهر به شهروندان خدمات رسانی می‌کند. این سیستم مترو به دلیل جوان بودن نسبت به سایر سیستم‌ها از این مزیت برخوردار است که از اشتباهات دیگران درس گرفته و شبکه‌ای قدرتمند و کارآمد را ایجاد کرده است. در حالی که اولین ایستگاه ساخته شده بسیار ساده و معمولی بود اکنون طراحان جسارت بیشتری به خرج داده و ایستگاه‌های مدرن‌تری خلق می‌کنند. بعضی از این ایستگاه‌ها همچون دالفراسترس (Dulferstrasse) که توسط یورگن لاخ و پیتر لنز طراحی شده سرشار از رنگ می باشند و بعضی دیگر همچون وست فریدهوف اثر اینگو مایر سرشار از نور هستند.
ایستگاه کومسومولز‌کایا (Komsomolskaya)، روسیه

این ایستگاه در تقاطع سه خط ریلی مهم قرار گرفته است. در واقع این ایستگاه دروازه‌ای به سوی روسیه می‌باشد. اگر گنبد بزرگ، ایوان، ستون‌های کورنتی، جزئیات باروکی و لوسترهای شمعدان گونه آن نتوانند شما را تحت تاثیر قرار دهند قطعا گچبری‌ها و موزائیک‌های بی‌نظیرش این مهم را به انجام خواهند رساند. هشت گچبری و موزائیک باشکوه و سقف این ایستگاه کار هنرمند افسانه‌ای پاول کورین می‌باشند که شرحی تصویری از پیروزی‌ها و قهرمانان روسیه را به نمایش می‌گذارند. کورین در سال 1967 به دلیل خدماتش از سوی لنین مورد تقدیر قرار گرفت.
ایستگاه کیروفسکی زاوود (Kirovsky Zavod)، سن پطرزبورگ، روسیه

ایستگاه مترو سن پطرزبورگ شاید از نظر شکوه و عظمت قابل قیاس با مسکو نباشد اما همچنان تاثیرگذار است. در حقیقت این ایستگاه ویژگی خاص خود را دارد که آن را از سایر ایستگاه‌های مترو جهان متمایز کرده است. این ایستگاه، عمیق‌ترین ایستگاه مترو جهان محسوب می‌شود. ایستگاه کیروفسکی زاوود در 15 نوامبر 1955 افتتاح شد. نام آن برگرفته از نام کارخانه کیروف است که در همان نزدیکی قرار دارد. علاوه بر راهروهای بزرگ و کف شطرنجی آن شما می‌توانید مجسمه‌ای از لنین را نیز در این ایستگاه ببنید.
ایستگاه زولوتی وروتا(Zoloti Vorota)، کیف، اوکراین

این ایستگاه یکی از معروف‌ترین توقفگاه‌های سیستم متروی اوکراین می‌باشد. این ایستگاه در 30 دسامبر 1989 افتتاح شد. گروهی از آرشیتکت‌ها برای طراحی این ایستگاه دست به همکاری مشترک زدند. البته ساختار اصلی آن به بوریس و پسرش وادیم ژیژرین (Boris and Vadim Zhezherin) مدیون است. همان‌ اندازه نیز وام‌دار هنرمندانی همچون آدامنکو و رالکو است. این ایستگاه به ستون‌های سه طاقی و با پیش زمینه‌ای از معماری روسی-اوکراینی مزین گشته‌ است. همچنین لوسترهایی به فرم شمعدان که لامپ‌های‌شان نیز شبیه به شمع طراحی شده‌اند از دیگر بخش‌های باشکوه این ایستگاه به شمار می‌آیند که سبب شده‌اند ایستگاه مثل طلا بدرخشد. موزائیک‌های جذابی که اثر هنرمندان معروف فدکو و کورن (Koren and Fedko) است را می‌توان روی ستون‌ها و طاق‌ها مشاهده کرد. این موزائیک‌ها از مرمر سفیدی که با فلزات پرداخت شده تشکیل شده‌اند. در ضمن کف ایستگاه نیز از سنگ گرانیت ساخته شده است.
تونل تماشایی باند، شانگهای، چین

اینجا شاید رسما به عنوان مترو شناخته نشود هرچند که سفر در آن بسیار ارزشمند و تماشایی است. این تونل که از زیر رودخانه پو عبور می‌کند یکی از جاذبه‌های گردشگری شانگهای به حساب می‌آید. معنای لغوی نام آن پشته خاکی یا دیوار ساحلی است. توریست‌ها می‌توانند سوار بر ماشین ریلی کوچکی شوند که آن‌ها را از میان تونلی مملو از نور چراغ‌ عبور می‌دهد که به صورت دستی کنترل شده و به اشکال گوناگونی رقص نور انجام می‌دهند. این رقص نور آنچنان شما را مجذوب خود می‌کند که ناگهان متوجه می‌شوید تونل به انتها رسیده و نورها محو شده‌اند. در طی عبور از تونل موزیک نیز نواخته می‌شود تا فضا را شاعرانه‌تر کند.
ایستگاه مرکزی پارک،‌ کوهیونگ (Kaohsuing)، تایوان

نام آن به دلیل نزدیکی به پارک مرکزی انتخاب شده است. این، یک ایستگاه دو سطحی است که توسط معمار انگلیسی ریچارد راجرز طراحی شده است. رنگ بنفشی که در این ایستگاه به کار رفته جالب توجه است. بخشی از این ایستگاه سکوهایی شیب دار پوشیده از چمن هستند که با گل‌هایی شبیه به آسیاب بادی که ظاهرا تمثیلی از گل‌های آفتاب گردان هستند تزئین شده‌اند.
ایستگاه بوکن هایمر (Bockenheimer Wrate)، فرانکفورت، آلمان

این ایستگاه یکی از مهم‌ترین توقفگاه‌ها و ایستگاه‌های متروی شهر فرانکفورت می‌باشد. خطوط مختلف مترو به این ایستگاه رفت و آمد دارند. همچنین مسافران می‌توانند با استفاده از اتوبوس و تراموا از این جا به نقاط دیگر سفر کنند. ساخت این ایستگاه در 1986 آغاز شد و توسعه آن تا 2001 به طول انجامید. این ایستگاه بسیار دیدنی است اما نه فقط به خاطر معماری قسمت زیرزمینی‌اش، بلکه معماری ورودی‌های آن نیز قابل توجه است. معمار آن پیتر پینیسکی (PeterPininsky) اذعان داشته که هنگام طراحی آن تحت تاثیر هنرمند سورئالیست رنه ماگریت (Rene Magritte) بوده و از او الهام گرفته است.

اما در مورد ایستگاه‌های متروی کشور خودمان چه نظری دارید؟ هر چند در این ایستگاه‌ها نیز سعی شده به جنبه‌های بصری و عناصری همچون رنگ و نور توجه شود، اما آیا به نظر شما در لیست زیباترین ایستگاه‌های جهان جایی را از آن خود خواهند کرد؟ اگر چه نمی‌توان تلاش معماران و طراحان داخلی این ایستگاه‌ها را نادیده گرفت که سعی کردند در هر ایستگاه مسافران را با جلوه جدیدی از هنر و طراحی آشنا کنند.